«Το άρθρο 4 (3) του περί της Εργασίας μέσω Επιχείρησης Προσωρινής Απασχόλησης Νόμου του 2012 [174(Ι)/2012] αφαιρεί τη δυνατότητα αξιοποίησης της νομοθεσίας στους τομείς των κατασκευών. Σύμφωνα με δική μας πληροφόρηση, επιχειρήσεις εγκρίνονται για την απόσπαση εργαζομένων στον οικοδομικό τομέα, με την αιτιολόγηση ότι υπάρχουν εξειδικευμένες ανάγκες τις οποίες δεν εξυπηρετεί το υφιστάμενο εργατικό δυναμικό στην Κύπρο, όμως στη συνέχεια οι εργαζόμενοι αυτοί τοποθετούνται σε εργασίες που δεν απαιτούν εξειδικευμένο προσωπικό.

Παρακαλείται ο αρμόδιος υπουργός να ενημερώσει τη Βουλή των Αντιπροσώπων αν έχουν δοθεί μέχρι σήμερα άδειες για την απασχόληση εργαζομένων στη βάση της υπό αναφορά νομοθεσίας στον κατασκευαστικό τομέα σε εργασίες που δε χρειάζονται εξειδικευμένο προσωπικό.»

Απάντηση 23.06.012.01.021

Απάντηση ημερομηνίας 14 Σεπτεμβρίου 2021 της Υπουργού Εργασίας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων κ. Ζέτας Αιμιλιανίδου στην ερώτηση με αρ. 23.06.012.01.021, ημερομηνίας 5 Αυγούστου 2021, του βουλευτή εκλογικής περιφέρειας Αμμοχώστου κ. Γιώργου Κουκουμά

«Αναφέρομαι στην πιο πάνω ερώτηση και σας πληροφορώ τα ακόλουθα:

1. Δυνάμει των δύο νομοθετικών πλαισίων που αναφέρονται στην ερώτησή σας δεν εκδίδονται άδειες από το Τμήμα Εργασίας για την απασχόληση εργαζομένων ούτε και εγκρίνονται επιχειρήσεις (γνωστοποίηση υποβάλλεται στην αρμόδια αρχή (Τμήμα Εργασίας) δυνάμει του άρθρου 11 του Ν.63(Ι)/2017) για απόσπαση εργαζομένων.

2. Η εναρμονιστική νομοθεσία για την απόσπαση εργαζόμενων και συγκεκριμένα του Ν.63(Ι)/2017 ως εκάστοτε τροποποιείται και των δυνάμει αυτού εκδιδόμενων Κανονισμών 2017 (Κ.Δ.Π.196/2017) απορρέει από την ελευθερία παροχής υπηρεσιών του άρθρου 56 της Συνθήκης Λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ) και όχι από την ελεύθερη κυκλοφορία προσώπων/εργαζομένων εντός της EE. Το άρθρο 57 της ΣΛΕΕ θέτει ότι το πρόσωπο που θα παρέχει την υπηρεσία είναι με προσωρινό χαρακτήρα και με τους ίδιους όρους όπως προβλέπονται για τους εθνικούς εργαζόμενους.

3. Σύμφωνα με το πιο πάνω νομοθετικό πλαίσιο στις ερμηνευτικές διατάξεις του άρθρου 2 ο όρος “αποσπασμένος” σημαίνει τον εργαζόμενο ο οποίος εργάζεται συνήθως στο έδαφος κράτους μέλους και τον οποίο η επιχείρηση αποσπά προσωρινά στο έδαφος της Δημοκρατίας σύμφωνα με τις διατάξεις του εδαφίου (2) του άρθρου 4 του παρόντος Νόμου για να εκτελέσει την εργασία για ένα περιορισμένο χρονικά διάστημα. Άρα για να τυγχάνει εφαρμογής το νομικό καθεστώς της απόσπασης θα πρέπει να υπάρχει ένα από τα πιο κάτω διεθνικά μέτρα που προβλέπονται στο εδάφιο (2) του άρθρου 4 του εν λόγω Νόμου ως ακολούθως:

Εκτέλεση Σύμβασης

Επιχείρηση από άλλο κράτος μέλος αποσπά εργαζόμενό της υπό την διεύθυνσή της, για την εκτέλεση σύμβασης, μεταξύ της επιχείρησης αποστολής και του παραλήπτη της παροχής υπηρεσιών στο έδαφος της Δημοκρατίας (πχ υπηρεσίες σε εργοτάξιο).

Όμιλος Επιχειρήσεων

Επιχείρηση από άλλο κράτος μέλος αποσπά εργαζόμενό της σε επιχείρηση του ομίλου στο έδαφος της Δημοκρατίας (intra - group posting). Η περίπτωση αυτή αφορά την παροχή υπηρεσιών πχ μεταξύ μητρικής και θυγατρικής εταιρείας. Θα πρέπει οι επιχειρήσεις να εμπίπτουν στον ίδιο όμιλο εταιρειών (πχ απόσπαση εργαζόμενου από συγκεκριμένη ελληνική τράπεζα για εκπαίδευση προσωπικού της αντίστοιχης ελληνικής τράπεζας στην Κύπρο).

Επιχειρήσεις Προσωρινής Απασχόλησης (ΕΠΑ)

ΕΠΑ από άλλο κράτος μέλος αποσπά εργαζόμενο σε έμμεσο εργοδότη (χρήστης επιχείρηση) που είναι εγκατεστημένη ή ασκεί δραστηριότητα στο έδαφος της Δημοκρατίας. Σε όλες τις πιο πάνω περιπτώσεις θα πρέπει κατά το χρόνο της απόσπασης να υπάρχει σχέση εργοδότησης μεταξύ της επιχείρησης αποστολής και του εργαζόμενου.

4. Στην πράξη και με βάση την εμπειρία μας στα πλαίσια εφαρμογής και παρακολούθησης του πιο πάνω εναρμονιστικού νομοθετικού πλαισίου, όταν αποσπούνται, δυνάμει του συγκεκριμένου Νόμου, εργαζόμενοι από ευρωπαϊκό έδαφος πάντοτε, στο έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας στον κατασκευαστικό τομέα μέχρι σήμερα, είναι στα πλαίσια του πρώτου διεθνικού μέτρου πιο πάνω δηλ. εφόσον καταρτιστεί σύμβαση μεταξύ επιχείρησης παροχής υπηρεσιών και της επιχείρησης που θα αποσπαστούν οι εργαζόμενοι για την εκτέλεση συγκεκριμένης εργασίας στα πλαίσια της σύμβασης αυτής στο έδαφος της Δημοκρατίας. Το αν κάποια κυπριακή επιχείρηση ζητά την παροχή υπηρεσιών από άλλη ευρωπαϊκή επιχείρηση στα πλαίσια μιας συμβατικής σχέσης (πχ εγκατάσταση αλουμινίων που αγοράστηκαν από αυτήν) και ως εκ τούτου για την εκτέλεσή της χρειάζεται η απόσπαση κάποιων υπαλλήλων της, για την αρμόδια αρχή δεν υπάρχει κάτι αθέμιτο. Ακολούθως αν το προσωπικό που αποσπάται δεν αξιοποιείται για την συγκεκριμένη εργασία που αποσπάστηκε αλλά για κάποια άλλη εργασία στο ίδιο έργο ή σε άλλο έργο αυτό είναι θέμα που θα κριθεί στα πλαίσια της επιθεώρησης από κλιμάκια επιθεώρησης και κατά πόσο συνιστά πραγματική απόσπαση ή όχι δυνάμει του άρθρου 13 του Περί Απόσπασης Εργαζομένων στο πλαίσιο παροχής υπηρεσιών και άλλα συναφή θέματα Νόμου. Κάθε επιχείρηση στα πλαίσια του άρθρου 4 ως πιο πάνω είναι υποχρεωμένη να υποβάλει γνωστοποίηση δυνάμει του άρθρου 11 του ίδιου Νόμου.

5. Για το θέμα της απόσπασης μέσω Επιχείρησης Προσωρινής Απασχόλησης σας ενημερώνω ότι ουδέποτε υποβλήθηκε γνωστοποίηση μέσω νόμιμης ΕΠΑ από άλλη ευρωπαϊκή χώρα για απόσπαση υπαλλήλου της σε χρήστη επιχείρηση στο έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας στον κατασκευαστικό τομέα. Αν στην επιστολή εννοείται ότι ΕΠΑ που έχει αδειοδοτηθεί δυνάμει του εναρμονιστικού νομοθετικού πλαισίου στην Κύπρο και συγκεκριμένα του Ν.174(Ι)/2012 και των δυνάμει αυτού εκδιδόμενων Κανονισμών του 2012 (ΚΔΠ.517/2012) ΚΔΠ και παραχωρεί προσωρινά εργαζόμενους σε έμμεσο εργοδότη στην Κύπρο τότε δεν εμπίπτει στην νομική έννοια της απόσπασης (ως γίνεται αναφορά στην ερώτησή σας) εφόσον δεν υπάρχει διασυνοριακός χαρακτήρας εκτός και αν παραχωρεί σε χρήστη επιχείρηση σε άλλο ευρωπαϊκό έδαφος αλλά τότε εκφεύγει της δικής μας αρμοδιότητας. Από την άλλη είναι γεγονός ότι δυνάμει του πιο πάνω νομοθετικού πλαισίου και ειδικότερα στο εδάφιο (3) του άρθρου 4 Πεδίο Εφαρμογής αναφέρεται ότι “Ο παρών Νόμος δεν εφαρμόζεται για την παραχώρηση εργοδοτουμένων στη Δημοκρατία στους τομείς των κατασκευών και του Τουρισμού”.

6. Το άρθρο 4 της Οδηγίας 2008/104/ΕΚ που αφορά την παροχή εργασίας μέσω επιχείρησης προσωρινής απασχόλησης και συγκεκριμένα η παράγραφος 4 επιτρέπει στα κράτη μέλη να επιβάλουν απαιτήσεις που αφορούν “την καταχώριση, την αδειοδότηση, την πιστοποίηση, την οικονομική εγγύηση ή την εποπτεία των επιχειρήσεων προσωρινής απασχόλησης”. Επιπλέον το γεγονός ότι η εν λόγω Οδηγία εξαιρείται από την Οδηγία των Υπηρεσιών (2006/123/ΕΚ άρθρο 2 (ε)), δίδει τη δυνατότητα και/ή επιτρέπει στα κράτη μέλη για σκοπούς διασφάλισης των υπηρεσιών που παρέχονται μέσω αυτής της μορφής απασχόλησης να επιβάλλουν περιορισμούς που θεωρούν ότι δικαιολογούνται για λόγους που αφορούν την εύρυθμη λειτουργία της αγοράς εργασίας και ιδίως την προστασία των προσωρινά απασχολούμενων.

7. Με βάση τα πιο πάνω, η απαγόρευση που τέθηκε στο άρθρο 4 του Νόμου ήταν απόλυτα θεμιτή και σκοπός της δεν ήταν να απαγορεύσει και ή περιορίσει την είσοδο εργαζομένων από άλλα Κράτη Μέλη στο έδαφος της Δημοκρατίας αλλά να προστατεύσει την απασχόληση των προσωρινά εργαζόμενων σε έμμεσους εργοδότες ως τέτοια μορφή απασχόλησης που σε αυτή θα συγκαταλέγονται και Κύπριοι σε τομείς ιδιαίτερα ευαίσθητους για την κυπριακή οικονομία όπως ο Τουρισμός και οι Κατασκευές.»